ေကာင္းေသာလူတစ္ေယာက္၏ အနီးတြင္ ၀န္းရံၾက ျခင္းမွာမူ အနည္းငယ္ ၀ိ၀ါဒ ကြဲဲျပားဖြယ္ ရွိသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေကာင္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ၀န္းရံေပးၾကမည့္သူမ်ား ရွိၾကသကဲ့သုိ႕ မေကာင္းေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ အႀကံပိုင္ပိုင္ ၀န္းရံၾကမည့္သူမ်ားလည္း ရွိေနေသာေၾကာင့္ပင္။ မည္သို႕ပင္ဆိုေစကာမူ ေကာင္းေသာ ၀န္းရံမႈမ်ားစြာ ရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္တိုင္းသည္ ႏုိင္ငံႏွင့္ လူမ်ဳိးေကာင္းစားေရး ေရွးရႈကာ မ်ားစြာ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကမည္မွာ ေသခ်ာလွေပသည္။
၀န္းရံသူမ်ားအနက္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အနီးတြင္ ေနရမည့္သူမ်ားသည္ အလြန္ အေရးႀကီး လွေပသည္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္အနီးတြင္ ၀န္းရံေနသူမ်ားသည္ ဘုရင္တစ္ပါး၏ အနီးရွိ အမတ္မ်ားႏွင့္ ဆင္တူလွသည္။ အမတ္မ်ားသည္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ၾကသည့္ ဘုရင္မ်ားကို တိုင္းေရးျပည္ေရး ဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္ အႀကံေပးၾကသူမ်ားျဖစ္ၾကရာ ထိုသူတို႕ မေကာင္းလွ်င္ ၊ မေကာင္းသလို တိုင္းျပည္ နစ္နာႏုိင္ပါသည္။ ထိုသူတို႕ ေရငံုႏႈတ္ဆိတ္လွ်င္ ၊ ႏႈတ္ဆိတ္သလို တိုင္းေရးျပည္ေရး ေႏွာင့္ေႏွးႏိုင္ပါသည္။ ထိုသူတို႕ သတၱိေၾကာင္လွ်င္ ၊ ၊ေၾကာင္သလို ဘုရင္တစ္ပါး ၏ အေတြးမွားမ်ားစြာသည္ ေထာက္ျပေ၀ဖန္မည့္သူမရွိဘဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွားယြင္းသြားႏုိင္ပါသည္။ ၿခံဳၾကည့္ေသာ္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး၏ အနီးတြင္ ၀န္းရံေနသူမ်ားသည္ ေခါင္းေဆာင္၏ ပံုရိပ္ အေကာင္း၊ အဆိုးကို ဆံုးျဖတ္ႏုိင္ရုံမွ်မက တိုင္းျပည္၏ ကံၾကမၼာကိုပါ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေနျခင္းက ၀န္းရံ သူမ်ား မည္မွ် အေရးႀကီးေၾကာင္း မီးေမာင္းထုိးျပေနဘိသကဲ့သို႕ ျဖစ္ေနပါသည္။
ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကို ၀န္းရံသည္ဆိုသည္မွာ ထိေရာက္သည့္ ၀န္းရံမႈျဖစ္ေစရန္ ေခါင္းေဆာင္တြင္ေရာ၊ ေနာက္လိုက္မ်ားတြင္ေရာ အရည္အခ်င္းကိုယ္စီ ပိုင္ဆိုင္ထားရန္ လိုအပ္သည္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ညီညြတ္မွ်တၾကမွသာ ေကာင္းမြန္ေသာ၊ ထိေရာက္ေသာ ၀န္းရံျခင္း ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ေရွးဦးစြာ ေခါင္းေဆာင္သည္ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္အမွန္တကယ္ရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ရန္လိုသည္။ တိုင္းျပည္ဖ်က္မည့္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနခဲ့လွ်င္ တစ္ဖက္က မည္မွ်ပင္ ေကာင္းမြန္ေသာ ၀န္းရံျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္ပါေစ။ ရလဒ္မွာ အခ်ည္းႏွီးပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ ေခါင္းေဆာင္သည္ ပညာဥာဏ္ႀကီးျမတ္၍ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္လိုသည္။ ပညာဥာဏ္ မရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္ကို မည္သည့္ ပညာရွိမ်ားက ၀န္းရံေနပါေစ။ တိုင္းျပည္အတြက္ ထိေရာက္သည့္ စြမ္းေဆာင္မႈမ်ား ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ဟု ထင္္ျမင္မိသည္။ ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ ေခါင္းေဆာင္သည္ ေနာက္လိုက္ေကာင္းမ်ားကို စုစည္းတတ္သည့္ ၊ စည္းရုံးတတ္သည့္ မိတၱဗလဋီကာ ေက်သူတစ္ေယာက္ျဖစ္သင့္သည္။ သို႕မွသာ မိမိ၏ ေနာက္လိုက္မ်ား အယူ၀ါဒ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေၾကာင့္ ၀ါးအစည္းေျပသကဲ့သို႕ မျဖစ္မည္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုးအခ်က္မွာ ေခါင္းေဆာင္သည္ အယူ၀ါဒစြဲတစ္ခုကို တရားေသလက္ကိုင္မထားတတ္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ရမည္။ မိမိအယူအဆသည္ အမ်ားျပည္သူတို႕အတြက္ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း ၊ မွားယြင္းေၾကာင္း၊ မိမိကိုယ္တိုင္ ဆင္ျခင္မိသည္ျဖစ္ေစ၊ မိမိ၏ ေနာက္လိုက္မ်ားက ေထာက္ျပသံုးသပ္ ျပသည္ျဖစ္ေစ၊ လက္ခံစဥ္းစားၿပီး မိမိ၏ အယူအဆႏွင့္ ယထာဘူတက်က် ႏိႈင္းယွဥ္စဥ္းစားရဲရမည္။ မိမိမွားယြင္းသည္ဟု ေလ့လာေတြ႕ရွိရလွ်င္ မိမိ၏ အယူအဆကို လႊတ္ခ်ရဲရမည္။ ထိုကဲ့သို႕ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ ဦးေဆာင္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမွသာ ေနာက္လိုက္ေကာင္းမ်ားကို ေမွ်ာ္၍ ရမည္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္သည္ ငါတေကာေကာ၊ ငါလုပ္သမွ် အမွန္ဟု ယူဆေသာ အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ေနာက္လိုက္ေကာင္း ေမွ်ာ္၍ မရ။ ဥာဏ္ပညာရွိေသာ ၀န္းရံသည့္ သူမ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္၍ မရေၾကာင္း သိထားသင့္ပါသည္။ ယေန႕ေခတ္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ ႏိႈင္းခ်ိန္ၾကည့္ႏုိင္သည္။
ထိုကဲ့သို႕ေသာ အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ရွိသည္ ထားဦး။ ေနာက္လိုက္ေကာင္းမ်ား မရွိလွ်င္ ေခါင္းေဆာင္မည္မွ် ေကာင္းမြန္သည္ ျဖစ္ပါေစ။ တိုင္းျပည္ကို ေကာင္းမြန္စြာ တည္ေဆာက္ျခင္းငွာ ျပဳႏုိင္စြမ္းရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္သည္ ေနာက္လိုက္ေကာင္းမ်ားစြာ လုိအပ္ပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေခါင္းေဆာင္ဟူသည္ စီမံခန္႕ခြဲသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားတြင္သာ ကၽြမ္းက်င္ၾကၿပီး တိုင္းျပည္ တည္ေဆာက္သည့္ က႑တုိင္းတြင္ ထူးခၽြန္ရန္ မလြယ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင ္မည္မွ် ေကာင္းေနေန၊ ေနာက္လိုက္မ်ား အရည္အခ်င္းမရွိလွ်င္ ထိုအဖြဲ႕အစည္းအုပ္ခ်ဳပ္ေသာ တိုင္းျပည္သည္ တိုးတက္မႈ တစ္စံုတစ္ရာမွ်ပင္ ျဖစ္တည္လာမည္ မဟုတ္ေပ။ ကၽြႏု္ပ္တို႕ ႏုိင္ငံသည္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ား ရွားပါးခဲ့သည္။ ပညာမဲ့ေသာ ေနာက္လိုက္ဆိုးမ်ား ေပါမ်ားခဲ့သည္။ အက်ိဳးဆက္အားျဖင့္ ကမၻာ့အလယ္တြင္ ျမန္မာဟူ၍ ေရာက္ေလရာေနရာတိုင္းတြင္ ေခါင္းငံု႕ေနခဲ့ရပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို အနီးကပ္ ၀န္းရံမည့္သူမ်ားသည္ သက္ဆိုင္ရာ ပညာရပ္ကို တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ ကၽြမ္းက်င္သူမ်ား ျဖစ္သင့္သည္ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္ျမင္မိပါသည္။
ေနာက္လိုက္ေကာင္းတစ္ေယာက္သည္ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္က မိမိကိုယ္ကိုယ္ ခ်စ္စိတ္၊ မိမိ၏ မိသားစုကို ခ်စ္စိတ္ထက္ လြန္ကဲေနသင့္သည္။ သို႕မွသာ ေခါင္းေဆာင္ကို အႀကံျပဳရာတြင္ ပုဂၢလိက ဆန္ေသာ အႀကံဥာဏ္မ်ားကိုသာ မေပးျဖစ္မည္ ျဖစ္သည္။ မိမိကုိယ္ကိုယ္ ခ်စ္စိတ္ထက္ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္က ပိုျပင္းထန္ေသာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ထိခိုက္မည့္ ကိစၥျဖစ္လာခဲ့လွ်င္ မိမိ၏ အသက္ကိုပင္ ေပးရဲသည္အထိ သတၱိေျပာင္ေျမာက္ေပလိမ့္မည္။ ထိုကဲ့သို႕ေသာ ေနာက္လိုက္မ်ား ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ တိုင္းျပည္ကို ေန႕ခ်င္းညခ်င္း တိုးတက္ေစရန္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾကမည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲဟု ထင္ျမင္မိသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ သည္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈအေပါင္းတို႕ျဖင့္ မ်က္ႏွာငယ္ေနရျခင္းမွာ မည္သည့္ အဖြဲ႕အစည္းကို ၀င္၀င္၊ မည္သည့္အလုပ္ကို လုပ္လုပ္ ၊ အရွိန္အ၀ါႀကီးမားေသာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ေယာက္၏ ေနာက္လိုက္မ်ား ျဖစ္ၿပီဆိုလွ်င္ တုိင္းျပည္ခ်စ္စိတ္တို႕ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားကာ မိမိကုိယ္ကိုယ္ ခ်စ္စိတ္၊ မိမိ၏ မိသားစုကိုခ်စ္စိတ္တို႕က ကဲသြားၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု အခိုင္အမာဆိုခ်င္သည္။ ယေန႕ေခတ္တြင္ ထိုကဲ့သို႕ ပံုစံမ်ိဳးကိုခ်ည္းေတြ႕ေနရေသးသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္သည္ တိုင္းျပည္ကို အမွန္တကယ္ တည္ေဆာက္လိုသည့္ စိတ္ရွိရိုးမွန္လွ်င္ မိမိ၏ ေနာက္လုိက္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္မည့္သူကို စမ္းသပ္စစ္ေဆးမႈေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ၿပီး တိုင္းျပည္ကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေၾကာင္း ေသခ်ာေအာင္ ျပဳၿပီးမွ လက္ခံသင့္သည္။
ပညာတတ္၊ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ရွိရုံမွ်ျဖင့္ ေနာက္လိုက္ေကာင္းျဖစ္သည္ဟု မဆိုသာေသးေပ။ အရာရာကို ယထာဘူတက်က် သံုးသပ္ႏိုင္သည့္ ဥာဏ္မ်ိဳးလည္း ရွိမွ ေနာက္လို္က္ေကာင္းဟု ေခၚဆို ႏုိင္ေပမည္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ကို ၾကည္ညိဳေလးစားေနျခင္း၊ ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏိုးေနျခင္း၊ ေခါင္းေဆာင္ေျပာသမွ် အရာအားလံုးကို ေထာက္ခံေနျခင္း၊ ေခါင္းေဆာင္ကို ေထာက္ျပသူ မွန္သမွ်ကို ဆန္႕က်င္ျခင္းအစရွိေသာ အမႈကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ရုံမွ်ျဖင့္ ေနာက္လိုက္ေကာင္း ျဖစ္ၿပီဟု ထင္ျမင္ယူဆၾကသည္ ့ေနာက္လိုက္မ်ား ေပါမ်ားေနခဲ့လွ်င္ ထိုအဖြဲ႕အစည္းသည္ တိုင္းျပည္ေကာင္းက်ိဳးေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ကန္႕သတ္ခ်က္အတြင္း၌သာ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ ေတာ့မည္ဟု ဆိုလိုလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထိုသို႕ဆိုလွ်င္ ေခါင္းေဆာင္ကို မခ်စ္ျမတ္ႏိုး ရေတာ့ဘူးလား။ ေခါင္းေဆာင္ကို မေထာက္ခံရေတာ့ဘူးလား။ ေခါင္းေဆာင္ေျပာသမွ် ကန္႕လန္႕လိုက္တိုက္ေနရမွာလား။ ေခါင္းေဆာင္ကို တိုက္ခိုိက္သူ ဟူသေရြ႕ကို လိုက္ၿပံဳးျပကာ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာေနရမွာလားဟု ေစာဒက တတ္ဖြယ္ရွိသည္။ မိမိေျပာလိုသည္မွာ ထိုသို႕မဟုတ္ေပ။ ေနာက္လိုက္ေကာင္းတို႕မည္သည္ ေခါင္းေဆာင္ကို ကာကြယ္ေပးရမည္။ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို အေရွ႕မွ မားမားမတ္မတ္ရပ္တည္ကာ ေခါင္းေဆာင္မထိခိုက္ေစရန္ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းေပးရမည္။ မိမိေခါင္းေဆာင္မွားေနသည္ဟု မိမိကိုယ္တိုင္ယူဆရသည့္တိုင္ ထိုအခ်က္ေၾကာင့္ မိမိေခါင္းေဆာင္ မရႈံးနိမ့္ေစရန္ ခံတပ္သဖြယ္ ကာရံေပးထားရမည္။ သို႕ေသာ္… သို႕ေသာ္…။ မိမိေခါင္းေဆာင္မွားေနသည္ကို မွန္သည္ဟု မ်က္စိစံုမိွတ္ေထာက္ခံေသာ ေနာက္လိုက္မျဖစ္ေစဘဲ မိမိေခါင္းေဆာင္မွားယြင္းေနသည္ဟု ယူဆရသည့္အခ်က္ကို မွားယြင္းေနေၾကာင္း မိမိ၏ စိတ္တြင္ လက္ခံေပးရမည္။ ဆိုလိုခ်င္သည္မွာ အတြင္းစိတ္တြင္ ေခါင္းေဆာင္ေျပာသမွ်ကို မိမိ၏ စဥ္းစားဥာဏ္ျဖင့္ အၿမဲ သံုးသပ္ေလ့ရွိၾကရမည္။ သို႕မွသာ ေခါင္းေဆာင္ကို ဥာဏ္ရွိရွိ ၀န္းရံသူမ်ား ျဖစ္ႏုိင္မည္ ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။
ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္က အလြန္အေရးႀကီးသည္။ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္မွားယြင္းေနသည္ဟု ယူဆရေသာ အခ်က္ကို ေတြ႕ရွိပါက သတၱိရွိရွိ တင္ျပရဲရမည္ ဟူေသာအခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။ ေရွ႕မွ အခ်က္မ်ား ျပည့္စံုေနပါလ်က္ ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ျဖစ္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္ ေပးမည့္ ရဲရင့္ေသာ စိတ္မရွိခဲ့လွ်င္ ေရွ႕မွ အခ်က္မ်ား ေကာင္းခဲ့သမွ် အလကား ျဖစ္ေခ်ေတာ့မည္။ ေကာင္းေသာ ၀န္းရံသူျဖစ္ရန္ ေ၀းေပေတာ့မည္။ တိုင္းျပည္ေကာင္းက်ဳိးေဆာင္ရြက္ရန္ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္ေပေတာ့မည္။ ထို႕ေၾကာင့္ မိမိ၏ စိတ္တြင္ ေခါင္းေဆာင္မွားယြင္းေနသည္ဟု ယူဆရသည့္ အခ်က္ကို ေတြ႕ရွိလွ်င္ ထိုအခ်က္ကို ေျပာဆို ေထာက္ျပလိုက္၍ ေခါင္းေဆာင္က မိမိအား ၿငိဳျငင္မည္ကို မစိုးရိမ္သင့္ေပ။ ေလးေလးစားစား ရဲရဲရင့္ရင့္ ေထာက္ျပေပးရဲရမည္။ ေခါင္းေဆာင္က မိမိအား ၿငိဳျငင္မည္ထက္ မိမိ၏ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္က မိမိအား ၿငိဳျငင္မည္ကို ပိုမို အေလးထား သင့္သည္။ မိမိ၏ ေျပာဆိုမႈ၊ ေထာက္ျပမႈ တစ္ခ်က္သည္ သမိုင္းတြင္ ေမာ္ကြန္းတင္ေလာက္သည့္ ကိစၥရပ္္ ျဖစ္ေနႏုိင္သည္ကို သတိျပဳ ဆင္ျခင္သင့္သည္။ ေျပာလိုသည္မွာ ေခါင္းေဆာင္နားတြင္ ၀န္းရံေနသူမ်ားသည္ တိုင္းျပည္အတြက္ လိုအပ္လာလွ်င္ ေခါင္းေဆာင္၏ အမုန္းကို ခံယူရဲရမည္။ မိမိတို႕ႏုိင္ငံတြင္ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္သည့္ ေနာက္လိုက္ေကာင္းမ်ား ရွိပါလ်က္ႏွင့္ ဆင္းရဲတြင္း နက္ေနရျခင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္၏ အမုန္းကို မခံႏုိင္ၾကသည့္ ေနာက္လိုက္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္သည္ ဟု ရိုးရိုးေလး စဥ္းစားမိခဲ့သည္။ အမုန္းခံႏိုင္သည့္ ၀န္းရံသူမ်ား ရွိလာပါေစဟုလည္း အစဥ္အၿမဲ ဆႏၵျပဳမိသည္။
အခ်ဳပ္ဆိုပါမည္။ ေခါင္းေဆာင္အနားတြင္ ၀န္းရံၾကသည္ဆိုရာတြင္။ ေခါင္းေဆာင္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးသည့္ စိတ္တစ္ခုတည္းႏွင့္ ၀န္းရံ၍ မရပါ။ ပထမအခ်က္ အေနျဖင့္ သက္ဆိုင္ရာ ပညာတစ္ရပ္ရပ္ကို တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ ထူးခၽြန္သူ ျဖစ္ရပါမည္။ ဒုတိယအခ်က္အေနျဖင့္ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္က မိမိကိုယ္ကိုယ္ႏွင့္ မိမိ၏ မိသားစုကို ခ်စ္စိတ္ထက္ ကဲသူျဖစ္ရပါမည္။ တတိယအခ်က္အေနျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္ေျပာသမွ် ေထာက္ခံသည့္ ပုတ္သင္ညိဳကဲ့သို႕ ေနာက္လိုက္မလုပ္ဘဲ ေခါင္းေဆာင္ေျပာသမွ်ကို မိမိ၏ စဥ္းစားဥာဏ္ျဖင့္ သံုးသပ္ ဆင္ျခင္ ၾကည့္တတ္သူ ျဖစ္ရပါမည္။ ေနာက္ဆံုးအခ်က္အေနျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္၏ မွားယြင္းေနမႈမ်ားကို အမုန္းခံ ေထာက္ျပေပးႏုိင္သူျဖစ္ရပါမည္။ ေခါင္းေဆာင္ကလည္းေကာင္း၊ ေနာက္လိုက္မ်ားက လည္းေကာင္း ဆိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီးသည္ အာရွက်ားတစ္ေကာင္ ျပန္ျဖစ္ရန္ မေ၀းေတာ့ဟု ထင္ျမင္မိရင္း စိတ္ကူးထဲ တိုက္အိမ္ေဆာက္ေနမိပါေတာ့သည္။
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ားႏွင့္ သူတို႕ကို အေကာင္းဆံုး ၀န္းရံေပးၾကသူမ်ားအား အစဥ္ေလးစားလ်က္
ကို ရူပ
No comments:
Post a Comment