● အမ်ဳိးသားလုံျခဳံေရးႏွင့္ အကဲဆတ္ပြဳိင့္● (မွဴးေဇာ္)

● ဧကန္မဲ့ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး

National Endowment for Democracy ၀ါရင့္ ဒါ့ရိုက္တာ ဘ႐ိုင္ယန္ ဂ်ိဳးဇက္ဖ္ကေတာ့ ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းမႈ၏ အနာဂတ္သည္ လမ္းေၾကာင္းဟူ၍ တိတိပပ ခန္႔မွန္းႏိုင္ျခင္းမရွိဘဲ ဧကန္ မဲ့မႈမ်ား ဖုံးလႊမ္းေနသည္ ဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း အေနာက္ႏုိင္ငံမ်ားက ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ႏိုင္ သလား ဟူေသာ သံသယကို ၾကားခံထားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာေရာက္ လာရီဒိုင္းမြန္းကေတာ့ အသြင္ ကူးေျပာင္းေရး ေခ်ာေမြ႔ေစရန္ ႏိုင္ငံေရးပဋိဥာဥ္တစ္ရပ္ လိုသည္၊ ႏိုင္ငံေရး ပဋိဥာဥ္ မရွိေသးပါက ဧကန္မဲ့မႈ ႏွင့္ တိုးမည္ ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်သည္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား ထားရွိအပ္ေသာ ပဋိဥာဥ္ကို ဆို လိုဟန္ရွိသည္။ ဤတြင္ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးကို ဦးတည္ေနေသာ ႏိုင္ငံေရး မိုးေလမ်ားအရ အကဲဆတ္ပြဳိင့္သည္ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရး ဟု အေတာ္မ်ားမ်ားက သတ္မွတ္ထားၾကသည္။


၂၀၁၄ ခုႏွစ္အတြင္း ျဖတ္သန္းရမည့္ ႏုိင္ငံေရးပုစာၧမ်ားမွာ -

(၁) ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ဖက္ဒရယ္ (အေျခခံဥပေဒ ဇယား ၁၊ ၂၊ ၃ ႏွင့္ ၅)

(၂) အခ်ဳပ္အျခာအာဏာႏွင့္ စံႏႈန္း (အေျခခံဥပေဒ အခန္း-၃) ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

ဤပုစာၧ(၂)ရပ္တြင္ မည္သို႔ အေျဖထြက္မည္ကို တြက္ခ်က္ၾကည့္လွ်င္ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ဖက္ဒရယ္မွာ အေတာ္အတန္ပင္ ေျပလည္ သြားမည့္ သေဘာရွိသည္။ ဒုတိယပုစာၧမွာမူ မည္သို႔အေျဖထြက္ လာျပီး မည္သို႔ေသာ အခင္းအက်င္းမ်ား ျဖစ္လာမည္ကို မသိတတ္ေသးသည့္ အေနအထား ျဖစ္သည္။ အကဲဆတ္ပြဳိင့္မွာ ဤ(၂)ခုတည္းေတာ့ မဟုတ္ပါ။

● ဒူခ်ီရာတန္း မီးေတာက္မ်ား

ရခုိင္ျပည္နယ္သည္ တင္းမာမႈမ်ား ေလ်ာ့ပါးလာေစရန္၊ မယုံၾကည္မႈမ်ား နည္းပါးသြားေစရန္၊ မျငိမ္ သက္မႈမ်ား တည္ျငိမ္သြားေစရန္ အခ်ိန္ယူ တည္ေဆာက္ေနရသည့္ အေနအထား ျဖစ္သည္။ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ပုစာၧ(၂)ရပ္မွာ ႏုိင္ငံေရးအရ အကဲဆတ္ပြဳိင့္မ်ားဟု ဆိုလွ်င္ ရခိုင္ျပည္နယ္မွာ အမ်ဳိးသားေရး အကဲဆန္ပြဳိင့္ဟု ဆိုႏုိင္သည္။ ေလာေလာလတ္လတ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဒူခ်ီရာတန္းေက်းရြာျဖစ္စဥ္တြင္ မည္ ေရြ႔မည္မွ် အကဲဆတ္သည္ကို အထင္အရွား ျမင္ေတြ႔လာရျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

ပထမဦးစြာ ဤျပႆနာသည္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ေပၚေပါက္လာခဲ့ေသာ သမုိင္းႏွင့္ခ်ီ၍ ျပာဖုံးေနသည့္ မီးခဲမ်ား ျဖစ္သည္ကို အသိအမွတ္ျပဳရေပမည္။ အေၾကာင္း တိုက္ဆိုင္တိုင္း ေပၚေပါက္လာတတ္ေသာ အနာမက်က္ႏုိင္ေသးသည့္ ဒဏ္ရာေဟာင္းလည္း ျဖစ္သည္။

ဒုတိယအခ်က္အေနျဖင့္ ဤျပႆနာသည္ “လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးုျပႆနာ” ျဖစ္ျပီး ျပည္တြင္းရွိ ဘာသာျခားမ်ားႏွင့္ မည္သို႔မွ် သက္ဆုိင္မႈ မရွိေၾကာင္း လက္ခံႏိုင္ရန္ လုိအပ္ပါမည္။

တတိယအခ်က္အေနျဖင့္ ဤျပႆနာသည္ ဤႏုိင္ငံအတြင္း၌ ဥပေဒႏွင့္ အညီ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ ႏုိင္ငံသားမ်ား(အားလုံး)၏ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းမႈကို ျခိမ္းေျခာက္လ်က္ ရွိေသာ အမ်ဳိးသားလုံျခဳံေရးဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္ ျဖစ္သည္ကို နားလည္ႏုိင္ရန္ အေရးႀကီးေပသည္။

● ႏိုင္ငံသားႏွင့္ တိုင္းရင္းသားကိစၥ

ျပႆနာမ်ား၏ ဇစ္ျမစ္ကို ေလ့လာၾကည့္လွ်င္ “ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး” က စတင္သည္ကို သတိျပဳ ၾကဖို႔ လိုအပ္သည္။ တစ္ဘက္မွ ေတာင္းဆို လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွာ ႏုိင္ငံသားထက္ပိုေသာ “တိုင္းရင္းသားအခြင့္ အေရး” ျဖစ္ေနသည္။ တိုင္းရင္းသားသည္ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ဥပေဒအရ ဇာတိႏိုင္ငံသားမ်ားကိုသာ ဆိုလိုျပီး ႏိုင္ငံသားတြင္ ဇာတိႏိုင္ငံသားေရာ ပ၀တၱိႏိုင္ငံသားပါ ေရာေႏွာပါ၀င္ေနသည္။
ရိုးရိုးရွင္းရွင္း စဥ္းစားၾကည့္လွ်င္ ႏိုင္ငံသားကိစၥမွာပင္ ျပင္းထန္ေသာ ဆန္႔က်င္မႈမ်ား ႀကဳံေတြ႔ေနရ ျခင္းေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ေရးကိစၥမွာ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ ရည္မွန္းခ်က္သာ ျဖစ္သည္။ ျပည္ပရွိ တက္ၾကြ လႈပ္ရွားသူတို႔က တိုင္းျပည္တကာလွည့္လည္သြားလာေရး “အခြင့္အေရးေတာင္းဆိုပြဲမ်ား” ေဆာင္ရြက္ ေလေလ ျပည္တြင္းရွိ ႏိုင္ငံသားမ်ားအားလုံး စိတ္၀ယ္၌ ျခိမ္းေျခာက္လာေလေလ ျဖစ္ေနသျဖင့္ အမည္ နာမ၊ အေခၚအေ၀ၚမ်ား တရား၀င္ေရးသည္ မျဖစ္ႏိုင္ေသာ ေတာင္းဆိုမႈသာ ျဖစ္သည္။

တစ္ဖန္ ႏုိင္ငံသားကိစၥ အျငင္းပြားမႈကိုလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိရန္ လိုအပ္ေပသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးအေနျဖင့္ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးကို တစ္ဘက္ပိတ္ျငင္းပယ္ေနျခင္း မဟုတ္ေပ။ “၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ႏိုင္ငံသားဥပေဒႏွင့္ ညီညြတ္သူမ်ားအားလုံးကို ႏုိင္ငံသားေပးမည္” ဟူ၍ ကမာၻသိ အတိ အလင္းေၾကညာထားျပီး ျဖစ္သည္။

“ႏုိင္ငံသားကိစၥ” သည္ ႏုိင္ငံေတာ္အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၏ အစိတ္ အပိုင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္၍ မည္သည့္ႏုိင္ငံတြင္မဆို သီးသန္႔ဥပေဒမ်ား ျပဌာန္းထားစျမဲသာ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံအေနျဖင့္ တည္ဆဲဥပေဒျဖစ္ေသာ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္ ဥပေဒႏွင့္အညီသာ ေဆာင္ရြက္ရမည္။ ယင္းဥပေဒ ႏွင့္ ညီသူမ်ားကို ႏုိင္ငံသားေပးမည္။ မညီသူမ်ားကိုေတာ့ ႏိုင္ငံသားမေပးႏိုင္ ဟူေသာ အေျဖမွာ ရွင္းသည္။

အျငင္းပြားဖြယ္ရာ ျဖစ္လာႏိုင္သည္မွာ ႏိုင္ငံသားစိစစ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္အေပၚ အားလုံးက ယုံၾကည္မႈ ရွိေစေရးပင္ ျဖစ္သည္။ ဤတြင္ အစိုးရ၊ ႏွစ္ဘက္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႕အစည္းမ်ား ပါ၀င္ ေသာ ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္တစ္ရပ္ ခ်မွတ္ခဲ့သည္။ ဤလုပ္ငန္းစဥ္အရ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ ရွိရွိ စိစစ္ႏိုင္ခဲ့လွ်င္ ဤမွ်အထိ ႏုိင္ငံသား စစ္-မစစ္ ျပႆနာမ်ား ရႈပ္လာစရာ မရွိပါ။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံသား စိစစ္ ေရးအဖြဲ႔မ်ား ကြင္းဆင္းသြားေရာက္သည့္အခါ (ေတာင္းဆိုေနေသာ လူမ်ဳိးအမည္)ေအာ္ဟစ္၍ စာရင္းတြင္ ယင္လူမ်ဳိးအမည္ကိုသာ ျဖည့္မည္ ဟူေသာ အက်ပ္ကိုင္မႈမ်ားေၾကာင့္ စိစစ္ေရးလုပ္ငန္း ရပ္ဆိုင္းခဲ့ရသည္။

လူမ်ဳိးအမည္ကို လူအုပ္စုအားျဖင့္ ဆန္႔က်င္ေတာင္းဆိုျခင္းသည္ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို အက်ပ္ကိုင္ဖိအားေပးျခင္းသာ ျဖစ္ျပီး လက္ရွိအစိုးရအေနျဖင့္ မည္သို႔မွ် လိုက္ေလ်ာေပးႏုိင္မည္ မဟုတ္ ပါ။

● တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၏ မဟာဗ်ဴဟာ

ယင္းသို႔ လူမ်ဳိးအမည္ကို လူအုပ္စုျဖင့္ ေတာင္းဆိုရုံႏွင့္ မရႏိုင္မွန္းသိလ်က္ျဖင့္ မည္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ေတာင္းဆိုၾကပါသနည္း။ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်တစ္ခုမွာ ႏုိင္ငံသားစိစစ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္ ရပ္ဆိုင္းသြား ေရးသာ ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာလူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးစုံကလည္း ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး ျငင္းပယ္ ျခင္းကို ျပစ္တင္ေ၀ဖန္ၾကျပီး ႏုိင္ငံသားအခြင့္အေရး ေပးႏုိင္ေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေသာ စိစစ္ေရးလုပ္ ငန္းစဥ္ ေႏွာက္ယွက္ခဲ့ျခင္းကို အျပစ္မျမင္ခဲ့ၾက။ ဤသည္မွာလည္း အံ့ၾသစရာေတာ့ မဟုတ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ သည္ ႏွစ္ေပါင္း(၂၀)ေက်ာ္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ားျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာအလယ္တြင္ တပင္တိုင္မင္း သားႀကီးအသြင္ျဖင့္ ေ၀ဖန္ျပစ္တင္မႈမ်ား နားမဆံ့ေအာင္ ႀကဳံခဲ့ရေသာ ႏုိင္ငံငယ္ေလးသာ ျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံ ေတာ္သမၼတႀကီးလက္ထက္ ႏိုင္ငံ့ပုံရိပ္ႏွင့္ ဂုဏ္သိကၡာ ျပန္လည္ဆယ္တင္လာႏုိင္ခဲ့သည္မွာ (၃)ႏွစ္ပင္ မျပည့္တတ္ေသး။ ဆယ္စုႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍ တည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ လူ႕အခြင့္အေရးကန္ပိန္းမ်ားျဖင့္ ႏုိင္ငံတကာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားအၾကား နက္နက္ရႈိင္းရႈိင္း စိမ့္၀င္ထိုးေဖာက္ခဲ့ေသာ ကြန္ယက္သည္ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ပိုမိုအားေကာင္းလာခဲ့သည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအားလုံးနီးပါး ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ျခင္း၊ စာနယ္ဇင္းဆင္ဆာစနစ္ပယ္ဖ်က္ေပးျခင္း၊ အလုပ္သမားသမဂၢႏွင့္ လယ္ သမားအဖြဲ႔အစည္းမ်ားဖြဲ႔စည္းခြင့္ ျပဳခဲ့ျခင္း၊ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ခြင့္မ်ား ရရွိခဲ့ျခင္း၊ ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္း ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျမင့္မားလာျခင္း စသည္အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားအရ ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ လူ႔အခြင့္အေရး ရႈေထာင့္မွ ျပစ္ခ်က္ရွာၾကရာ၌ ဘဂၤလီကိစၥသည္ တစ္ခုတည္းေသာ ပစ္မွတ္ ျဖစ္ေနခဲ့သည္။

ႏုိင္ငံတကာတြင္သာမက အေမရိကန္အပါအ၀င္ ႏုိင္ငံႀကီးမ်ား၏ ႏုိင္ငံေရးေလာကတြင္ပါ လူ႔အခြင့္ အေရးကိစၥသည္ သည္းေျခႀကဳိက္ကိစၥ ျဖစ္ေနေလရာ ေအာ္ဟစ္၍ေကာင္း၊ ရန္ပုံေငြအရွာေကာင္းေသာ ကိစၥႀကီး ျဖစ္ေလရာ ျမန္မာႏုိင္ငံဆိုလွ်င္ ဘဂၤလီကိစၥတံဆိပ္ကပ္၍ ထုၾကေထာင္းၾကေလေတာ့သတည္း ဟူေသာ အေျခအေနသို႔ ေရာက္ရွိခဲ့သည္။

ဤေနရာတြင္ ျပည္တြင္းရွိ ဘာသာျခား ႏုိင္ငံသားမ်ား အေနျဖင့္ အမ်ဳိးသားလုံျခဳံေရးႏွင့္ လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးကို ခြဲျခားသိျမင္ၾကရန္ အထူးအေရးႀကီးသည္။

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုသည္ လင္ကြန္းလက္ထက္၌ ကၽြန္စနစ္ဖ်က္သိမ္းခဲ့ျပီးေနာက္ အျဖဴ-အမည္း ျပႆနာ ႀကီးမားစြာ ႀကဳံေတြ႔ခဲ့ရသည္။ “ေကသုံးလုံး” အမည္ရွိ လူျဖဴအစြန္းေရာက္ဂိုဏ္းတစ္ဂိုဏ္းသည္ အေမရိက တစ္ႏုိင္ငံလုံးရွိ လူမည္းမ်ားကို လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္သည္အထိ အျဖစ္ဆိုးခဲ့ရသည္။ မည္မွ်အထိ ခြဲျခားခဲ့ သနည္း ဆိုလွ်င္ ဥပေဒမ်ားထုတ္ျပန္၍ပင္ လူမည္းမ်ားကို ႏွိမ္ထားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ “လူမည္းႏွင့္ ေခြးမ၀င္ရ” ဟူေသာ ဆုိင္းဘုတ္မ်ားသည္ အိုလံပစ္ေရႊခါးပတ္ ရယူခဲ့ေသာ မိုဟာမက္အလီကိုလည္း ခ်မ္းသာ မေပးခဲ့ပါ။ ဘတ္စ္ကားစီး၍ လူျဖဴမ်ား ကားေပၚတက္လာျပီး ထိုင္စရာ ထိုင္ခုံ မရွိပါက ထိုင္ေန ေသာ လူမည္းမ်ားက ေနရာဖယ္ေပးရသည္အထိ ဥပေဒမ်ား ျပဌာန္းထားခဲ့သည္။ လူမည္း အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုခဲ့ရာ၌ ႏိုဗယ္ဆု ရရွိခဲ့ေသာ မာတင္လူသာကင္း အသက္ေပးျပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္သည့္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေရာက္ေတာ့မွ ဘားရတ္အိုဘား အေမရိကန္သမၼတ ျဖစ္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ မာတင္လူသာ ကင္းသည္ တန္းတူေရးအိပ္မက္ကို လက္ဆင့္ကမ္းခဲ့ရာ အိုဘားမားလက္ထက္၌သာ ယင္းအိပ္မက္တို႔ အေကာင္အထည္ေပၚခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ေသာ ရုန္းကန္ အသက္ေပး တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကေသာ သမိုင္းႏွင့္ ဆက္စပ္၍ လူ႔အခြင့္အေရးခ်န္ပီယံ အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ လူပုဂၢဳိလ္မ်ား အမ်ားအျပားရွိေနၾကပါ၏။

ဤသို႔ျဖင့္ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးလက္ထက္ ျမန္မာႏုိုင္ငံ၏ အသြင္ကူးေျပာင္းမႈတြင္ ဘဂၤလီကိစၥ သည္ အျဖဴထဲက အမည္းစက္တစ္စက္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားအေနျဖင့္ ပြင့္လင္းစ၊ တံခါးဖြင့္စ ဒီမိုကေရစီထြန္းသစ္စ အေျခအေနကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ ဘဂၤလီကိစၥတြင္ ဖိအားေပးမႈ၊ တိုက္ တြန္းမႈမ်ားသာမက စြက္ဖက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ႏုိင္ရန္ ႀကဳိးပမ္းလာခဲ့ၾကသည္မ်ားလည္း ေတြ႔ရွိရသည္။ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသည္ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံျဖစ္သည္သာမက ဥပေဒမ်ားမွာလည္း ျပည္သူကေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္သူမ်ားက ေရးဆြဲျပဌာန္းေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ကိုလိုနီလက္ေအာက္မွာ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း(၆၀)ေက်ာ္ ၾကာျမင့္ခဲ့ျပီ
ဆိုသည္ကို အခ်ဳိ႔ေသာႏုိင္ငံမ်ားက သတိ လက္လြတ္ျဖစ္ေနပုံရသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ခ်မွတ္ထားေသာ ႏိုင္ငံျခားဆက္ဆံေရးမူ၀ါဒမွာ ရွင္းရွင္းေလး ျဖစ္သည္။
နံပတ္(၁)ႏိုင္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ မထိခိုက္ေစရ၊
(၂) အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြား မထိခိုက္ေစရ၊
(၃) ျပည္သူမ်ား၏ အက်ဳိးစီးပြားမထိခိုက္ေစရ၊
(၄) ႏိုင္ငံျခားေရးမူ၀ါဒ မထိခိုက္ေစရ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။

ယင္း မူ(၄)ခ်က္ကို ထိပါးလာလွ်င္ လက္ခံမည္ မဟုတ္ေပ။ ႏုိင္ငံသားကိစၥသည္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ၏ အစိတ္ အပိုင္းတစ္ရပ္ ဟု ဆိုထားျပီး ျဖစ္ရာ ယင္းကိစၥကိုလည္း ၾကား၀င္စြက္ဖက္ျခင္း၊ ဖိအားေပးျခင္း စသည္တို႔ ကို လုံး၀ လက္ခံမည္ မဟုတ္ေပ။

● တိုက္တြန္းခ်က္

ဒူခ်ီရာတန္းျဖစ္စဥ္တြင္ လုံျခဳံေရးတပ္ဖြဲ႔၀င္မ်ားကို ႀကဳိတင္စီစဥ္ျပီး လူအုပ္စုျဖင့္ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ ခိုက္ျခင္းသည္ ဇစ္ျမစ္ျဖစ္သည္။ ယင္းကိစၥသည္ မည္သည့္ႏုိင္ငံ၊ မည္သည့္အစိုးရမ်ဳိးကမွ ခြင့္လႊတ္လက္ခံ ႏိုင္သည့္ ကိစၥ မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၏ ကြန္ယက္မ်ားက ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္း မ်ားႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္၍ သတင္းမွားႀကီးတစ္ခု လုပ္ၾကံဖန္တီးေလေသာအခါ “ဘဂၤလီဒါဇင္ႏွင့္ခ်ီ၍ သတ္ျဖတ္ ျခင္းခံရ” ဟူေသာ သတင္းက ျပန္႔ႏွံ႕သြားျပီး ရဲတပ္ၾကပ္ၾကီးေသဆုံးေသာ ျဖစ္စဥ္ ေမွးမွိန္ေပ်ာက္ကြယ္ သြားေစခဲ့သည္။ ထိုမွ်ႏွင့္မျပီးေသး။ သတင္းမွားကို အမွန္ဟု ထင္ျမင္ယူဆလ်က္ စုံစမ္းစစ္ေဆး ေဖာ္ထုတ္ ေပးရန္ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ေတာင္းဆိုၾကျပီး ေၾကညာခ်က္ထုတ္ၾက၊ ေအာ္ၾက ဟစ္ၾကႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ၾကရ ေလ၏။ ဤမွာဘက္တြင္ အစိုးရအေနျဖင့္ ရဲတပ္ၾကပ္ၾကီးကိစၥကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ပဋိပကၡမ်ား ျပည္တြင္း၌ ကူးစက္မႈမရွိေစရန္ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေဆာင္ရြက္ေနရသည္ကိုလည္း နားမလည္။ ဒိုနာမ်ားႏွင့္ စပြန္ ဆာမ်ားထံ မ်က္ႏွာေကာင္းရရွိေရးအတြက္ သတင္းမွားသည္၊ မွန္သည္မထိ ဦးေအာင္ေအာ္ဖို႔သာၾကည့္ခဲ့ ၾကပါ၏။

ႏုိင္ငံတကာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကိုေရာ၊ ျပည္တြင္းျပည္ပ ဘဂၤလီတက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ားအေနျဖင့္ ဘဂၤလီအေရး ေျဖရွင္းႏိုင္ေရး အစိုးရက ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိရာ ျပႆနာဇစ္ျမစ္ျဖစ္ေသာ ႏုိင္ငံသားစိစစ္ ေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကို ၀ိုင္း၀န္းကူညီရန္ မဆိုထားႏွင့္ စကားထဲပင္ ထည့္မေျပာခဲ့ၾကေပ။ အမွန္ ျဖစ္သင့္ သည္မွာ ႏုိင္ငံသားအခြင့္အေရးေတာင္းဆိုေနၾကသူမ်ား ႏုိင္ငံသားအခြင့္အေရး ရရွိေရးအတြက္ ဤ စိစစ္ ေရးကို လက္ခံရန္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီရမည္၊ တိုက္တြန္းရမည္၊ ပံ့ပိုးၾကမည္သာ။ ယင္းတို႔ တိုက္တြန္းေနေသာ အခြင့္အေရးရရန္ အစိုးရက လုပ္ေဆာင္ေနျခင္း မဟုတ္ေလာ။

တစ္ဖန္ သတင္းထုတ္ျပန္ၾကရာ၌၊ ဖိအားေပးၾကရာ၌ အစဥ္အဆက္ တင္ရွိခဲ့ေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လူ႔အခြင့္အေရးမွတ္တမ္းေဟာင္းႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ကား ဘဂၤလီတက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၏ သတင္းအခ်က္ အလက္ကိုသာ တစ္ဘက္ပိတ္ယုံၾကည္ၾကမည္ ဆိုလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံအစိုးရႏွင့္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ မ်ား စြာ ခက္ခဲေစပါမည္။

တစ္ဖန္ အကဲဆတ္ပြဳိင့္မွ အလြန္တရာ အကဲဆတ္ပြဳိင့္ ျဖစ္ေနေသာ ရခိုင္ျပည္နယ္ႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ မသိနားမလည္ဘဲ ၀င္မရႈပ္ၾကသည္က ပိုမိုေကာင္းမြန္ေပလိမ့္မည္။ မွန္သလား၊ မွား သလား စိစစ္ရမည့္ က်င့္၀တ္၊ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို လ်စ္လ်ဴရႈ၍ ဒိုနာ၊ စပြန္ဆာႏွင့္ ေလာ္ဘီမ်ား မ်က္ႏွာသာ ရေရးအတြက္၊ ပေရာဂ်က္၊ ပရိုပိုဆယ္မ်ား ရရွိေရး သူမ်ားထက္ဦးေအာင္ ေအာ္ဟစ္ဖိအားေပးလိုသည္ ဆိုလွ်င္ ျပည္တြင္း၌ မလိုလားအပ္ေသာ ဆိုးက်ဳိးမ်ား ဖန္တီးမိလ်က္သား ျဖစ္သြားျပီး ျပည္တြင္းပဋိပကၡ တရားခံအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိသြားႏုိင္သည္ကို သတိျပဳၾကရန္ လိုအပ္ေပမည္။

အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းအရ ကမာၻမႈျပဳခဲ့ျပီ ဆိုေသာ္လည္း-

- အကဲဆတ္ပြဳိင့္ကို အကဲဆတ္ပြဳိင့္ဟု နားလည္ရန္၊ ျပည္တြင္းေရးကို ျပည္တြင္းေရး ဟု သေဘာေပါက္ရန္ အထူးပဲ အေရးႀကီး ေနျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း၊

- ျပည္တြင္းရွိ ႏုိင္ငံသားအားလုံးအေနျဖင့္လည္း လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားလုံ ျခဳံေရးျပႆနာကို မိမိတို႔ႏွင္ သီသန္႔ျဖစ္သည္ကို သတိျပဳၾကရန္ အေရးႀကီးေၾကာင္း မီးေမာင္းထိုး တင္ျပ အပ္ေပသည္။

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬
[Source : The Voice Weekly]
▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬