ေထာင္ေခ်ာက္မ်ားထဲမွ ျမန္မာျပည္

(ေဆာင္းပါးရွင္ - ေမာင္ၾကည္)
ဆရာမဂ်ဴး၏ "ေအာက္ေျခသန္းတစ္ေထာင္" စာအုပ္ကို ဖတ္ၿပီးသြားေသာ အခါ ေတာ္ေတာ္ရင္ေမာ သြားပါသည္။ ထုိစာအုပ္သည္ ႏုိင္ငံငယ္ေလးေတြ ဘာေၾကာင့္ ဆင္းရဲတြင္း နက္ရသလဲ ဆိုတာကို ေထာင့္ေပါင္းစံုမွ ဖြင့္ဆို ရွင္းျပထားေသာ ေပါလ္ကိုလီယာ (Paul Collier) ၏ ေအာက္ေျခ သန္းတစ္ေထာင္ (The Bottom Billion) စာအုပ္ကို မိတ္ဆက္သေဘာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ ျပန္ေရးထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စီးပြားေရး ပညာရွင္ ေပါလ္ကိုလီယာသည္ ဆင္းရဲတြင္း နက္ေနေသာ အာဖရိကမွ ႏိုင္ငံငယ္ေလးမ်ားကို ေသခ်ာသုေတသနျပဳကာ ဘာေၾကာင့္ဆင္းရဲတြင္း နက္ေနရသလဲ ဆိုတာကို ရွင္းျပဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ သူ၏ ရွင္းျပခ်က္ မ်ားသည္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ဆင္းရဲတြင္း နက္ေနေသာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံႏွင့္လည္း သက္ဆုိင္သည္ဟု ထင္ပါသည္။


 ေပါလ္ကိုလီယာက ႏုိင္ငံ၏ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို တားဆီးသည့္ ေထာင္ေခ်ာက္ေလးခု ရွိသည္ဟု ဆိုပါသည္။ ၎တို႔မွာ (၁)ျပည္တြင္းစစ္ ပဋိပကၡ ေထာင္ေခ်ာက္၊ (၂)သဘာ၀ သယံဇာတ ေထာင္ေခ်ာက္၊ (၃)ဆိုးရြားေသာ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံမ်ားၾကားတြင္ ပိတ္မိေနသည့္ ေထာင္ေခ်ာက္၊ (၄) စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈ ညံ့ဖ်င္းေနျခင္း ေထာင္ေခ်ာက္တုိ႔ ျဖစ္ၾကပါသည္တဲ့။

ေထာင္ေခ်ာက္(၁)

ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ တခ်ဳိ႕က ကမၻာမွာ အရွည္ၾကာဆံုး ျပည္တြင္းစစ္လို႔ေတာင္ ေျပာၾကပါသည္။ ေလာေလာဆယ္ တစ္ႏုိင္ငံလံုး အတိုင္းအတာအရ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္မွာ လက္မွတ္ေရးထိုးဖုိ႔အတြက္ အစိုးရႏွင့္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ား ကခ်င္ျပည္နယ္ ေကအုိင္အို ႐ုံးစိုက္ရာ လိုင္ဇာၿမိဳ႕မွာ ေဆြးေႏြးၾကရာ ေနာက္ဆံုးသိရသည့္ သတင္းအရ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ဘံုသေဘာတူညီခ်က္ လက္မွတ္ေရးထိုးဖုိ႔ ေဆြးေႏြးေနဆဲဟု သိရပါသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ေဆြးေႏြးေနစဥ္မွာပင္ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ တုိက္ပြဲေတြ ျဖစ္ေနလို႔ စစ္ေရွာင္ဒုကၡသည္ ၃၀၀ ေက်ာ္ ဗန္းေမာ္သုိ႔ ခိုလႈံလာတယ္လို႔ သတင္းစာထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ရဲ႕ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး အၿပီးတုိင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေစခ်င္ပါၿပီ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျပည္တြင္း စစ္ျဖစ္လွ်င္ အထိနာဆံုးက စစ္ေျပးဒုကၡသည္ ျပည္သူေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ၎စစ္ေျပး ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ စား၀တ္ေနေရး၊ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး အစစအရာရာ နစ္နာဆံုး႐ႈံးမႈ ပမာဏ ႀကီးမားလြန္းလို႔ပါပဲ။ သူတို႔ေတြရဲ႕ ဒုကၡကို တကယ့္ႏွလံုးသားနဲ႔ မွ်ေ၀ခံစားႏိုင္တဲ့ တစ္ေန႔မွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား သေဘာထား ႀကီးႀကီးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အေျဖရွာေတြ႕လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္မိပါသည္။

ေထာင္ေခ်ာက္(၂)

တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ သဘာ၀ သယံဇာတ ေပါၾကြယ္၀တဲ့ ႏုိင္ငံပါ။ သုိ႔ေသာ္ သယံဇာတ မရွိသည့္ ႏိုင္ငံေတြ ခ်မ္းသာေနခ်ိန္မွာ အလွ်ံပယ္ ၾကြယ္၀ပါသည္ဆိုသည့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႏိုင္ငံက ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုး ႏုိင္ငံေတြ ထဲမွာ ပါ၀င္ေနတာကေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ "ႏိုင္ငံက ခ်မ္းသာပါတယ္။ ျပည္သူေတြက ဆင္းရဲေနတာပါ" ဟု ေ၀ဖန္သံုးသပ္ ၾကပါသည္။ ေရႊ၊ ေငြ၊ ေက်ာက္သံပတၱျမားမွအစ ေရနံ၊ သဘာ၀ဓာတ္ေငြ႔၊ ကြၽန္းသစ္အဆံုး ေပါမ်ားျပည့္လွ်ံခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ လက္ရွိအခ်ိန္မွာေတာ့ အထည္ႀကီးပ်က္လို႔ပဲ ေျပာရမလား။ အထည္ေလးပ်က္လို႔ပဲ ေျပာရမလား မသိေတာ့ပါဘူး။ ပညာရွင္ေတြကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ အရမ္းခ်မ္းသာတဲ့လူနဲ႔ အရမ္းဆင္းရဲတဲ့ လူဆိုၿပီး လူတန္းစား ႏွစ္မ်ဳိးပဲ ရွိေတာ့တယ္ဟု ေျပာပါသည္။ လူလတ္တန္းစား ေပ်ာက္ဆံုးေနသည့္ သေဘာပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံရဲ႕ အျဖစ္က ဘိုးဘြားေတြ ထားရစ္ခဲ့တဲ့ အေမြေတြ အေျမာက္အျမား ရခဲ့ၿပီးမွ ေနာက္ဆံုးမွာ မြဲျပာက်သြားတဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တူေနမည္လား မသိပါ။ ေသခ်ာသည့္ အခ်က္ကေတာ့ ထိုကဲ့သုိ႔ မြဲျပာက်ေအာင္ ျပည္သူေတြ မလုပ္ခဲ့ဘူး ဆိုတာပါပဲ။

ေထာင္ေခ်ာက္(၃)

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အေရွ႕ဘက္မွာ ထုိင္းႏိုင္ငံ၊ အေနာက္ဘက္မွာ အိႏၵိယႏွင့္ ပါကစၥတန္၊ ေျမာက္ဘက္မွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံတို႔ တည္ရွိပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၎အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံတို႔ႏွင့္ ေရွးယခင္ ကတည္းက ဆက္ဆံလာခဲ့ ၾကသည္မွာ ယခုအခ်ိန္ ထိပါပဲ။ အထူးသျဖင့္ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံႏွင့္ အေရာင္းအ၀ယ္ အဆက္အဆံ ပိုမ်ားသည္ဟု ဆုိရပါမည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ကလည္း အမ်ားသိၾကသည့္အတိုင္း ေဆြမ်ဳိးေပါက္ေဖာ္ ဆက္ဆံေရးဆိုသည့္ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွေန၍ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုး၏ ေစ်းကြက္ကို ေမာင္ပိုင္စီးထား လိုက္ပံုက ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံျခား ရင္းႏွီျမႇဳပ္ႏွံမႈ စုစုေပါင္း ၆၅ ရာခုိင္ႏႈန္း (သံုးပံုႏွစ္ပံုခန္႔)ကို တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကပဲ ရရွိထားသည္ဟု သိရပါသည္။ တ႐ုတ္လို စူပါပါ၀ါ ႏိုင္ငံႀကီးတစ္ခု မိမိတို႔ႏုိင္ငံႏွင့္ ကပ္လ်က္ရွိသည္ကို သတိထားဖုိ႔ လိုေၾကာင္း၊ ကမၻာ့ လူဦးေရရဲ႕ ၃၅ ရာခုိင္ႏႈန္းေက်ာ္တဲ့ တ႐ုတ္လို ႏိုင္ငံမ်ဳိးႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းျဖစ္ရေသာ ႏုိင္ငံသည္ အစြမ္းကုန္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ လာႏုိင္သလို ၎ႏိုင္ငံႀကီးရဲ႕ ၀ါးမ်ဳိမႈေအာက္ကိုလည္း ေရာက္ရွိသြားႏုိင္သည့္ အႏၲရာယ္ ကိုလည္း သတိထားဖုိ႔လိုေၾကာင္း ပညာရွင္ အခ်ဳိ႕က ေထာက္ျပၾကပါသည္။ မည္သုိ႔ဆိုေစ အိမ္နီးခ်င္းဆိုတာ ကိုယ့္ကို ေကာင္းက်ဳိးျပဳႏုိင္သလို ဆိုးက်ဳိးလည္း ျပဳႏုိင္သည္ ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ သေဘာေပါက္ထား ၾကဖို႔ပါပဲ။

ေထာင္ေခ်ာက္(၄)

ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ပိုင္း ၁၉၄၈၊ ၁၉၆၂၊ ၁၉၈၈၊ ၂၀၁၁ အကူးအေျပာင္းကာလ ေလးႀကိမ္ၾကံဳခဲ့ ရၿပီးပါၿပီ။ ထုိအကူးအေျပာင္း ကာလမွာပဲ ျပည္သူလည္း အာဏာရွင္ စနစ္ေအာက္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေလာက္ေနခဲ့ရၿပီး တုိင္းျပည္လည္း ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ ေနာက္က်က်န္ရစ္ ခဲ့ရပါသည္။ ထုိစဥ္ ကာလအတြင္းမွာ ျပည္သူေတြအတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ သန္႔ရွင္းေသာ အစိုးရ (Good Governance and Clean Government) ဆိုတာကို စာအုပ္ေတြထဲမွာပဲ ဖတ္ခဲ့ရဖူး ပါသည္။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ျပည္သူေတြမွာ မွားယြင္းေသာ စီမံခန္႔ခြဲမႈ (Mismanagement) ေအာက္မွာသာ ေနထုိင္ခဲ့ရပါသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ စီမံခန္႔ခြဲမႈ မွားယြင္းေသာေၾကာင့္ လာဘ္စားမႈ၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ၊ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ေနာက္က်မႈ စေသာအက်ဳိးရလဒ္ ေတြကိုသာ ျပည္သူေတြ ခံစားခဲ့ရပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ သဘာ၀ သယံဇာတႏွင့္ သစ္ေတာဧရိယာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလည္း အက်ဳိးမဲ့ နစ္နာဆံုး႐ႈံး ခဲ့ရပါသည္။

တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္က အာရွတုိက္ရဲ႕ အခ်မ္းသာဆံုး ၁၀ ႏုိင္ငံထဲမွာ ပါ၀င္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ၁၉၈၈ မွာေတာ့ အာရွတိုက္ရဲ႕ အဆင္းရဲဆံုး ငါးႏုိင္ငံ စာရင္း၀င္ ျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အာရွတုိက္ရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ အဆင္းရဲဆံုးႏိုင္ငံ ျဖစ္သြားပါသတဲ့။ မည္သုိ႔ဆိုေစ အနာသိလွ်င္ ေဆးရွိသည္ဟု ေျပာၾကပါသည္။ အထက္ပါ ေထာင္ေခ်ာက္ေလးခုသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ ခံစားေနရေသာ အနာ(ေရာဂါ)ဟု ဆိုရပါမည္။ ထိုအနာ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ဘယ္လိုကုသမလဲ ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔အားလံုး ၀ိုင္း၀န္းအေျဖရွာဖို႔ လိုအပ္ပါၿပီ။

Eleven Media Group